Yanmadan demir
Dövülmeden taş
Kesilmeden ahşap
Kırılmadan cam şekil almaz...
Her şey önce acı çekiyor
Kor kor yanıyor
Zamanla şekilleniyor
Bir adı oluyor...
Şu an belki bir durum bir dilek bir ilişki bir kişi bir yokluk için;
Canınız yanıyor
Ruhunuz dövülüyor
Nefesiniz kesiliyor
Yüreğiniz kırılıyor...
Sonra;
Her şey yerli yerine oturuyor
Adını koyamadığın duygulara bir isim koyuyor
Kendini dileklerini yaşarken buluyor
Şekil verdikçe yaşamına acın kalmıyor.
Her zorluk her darlık insana;
Dostunu düşmanını sevenini sevmeyenini gösteriyor...
Zaman sadece geçerek öğretmiyor tüm bunları
Zaman eziyorsa üzüyorsa ilaç oluyor.
Bomboş bir yolda sadece adım sayarak yürümeyi pekiştirirsin
Çiçekli bir yolda gülmeyi mutlu olmayı öğrenirsin
Dikenli bir yolda ise tecrübe edinirsin...
Ve
Tecrübe dediğimiz her yaşanmışlık daima yoluna ışık tutuyor.
Tüm hikayeler mutlu son ile bitmeyebilir ancak her mutsuzluk öğretmen gibidir.