"Nasıl ki bacağı kapana kısılan kurt bacağını kopartma uğruna da olsa bacağını kemirir ve yoluna devam ederse işte insan da ruhunu kaptırdığı kapandan duygularını kemirerek de olsa çıkabilirse ancak o zaman yoluna devam edebilir."
Her uyandığında farklı bir yerde farklı bir zaman diliminde farklı bir yaşta hissediyordu aynı kalan tek hissi; kulağındaki çınlama ve başındaki yoğun ağrıydı.
Yolculuğu sırasında kendinin olup olmadığını anlayamadığı travmatik sanrılarını tekrar tekrar yaşamaktaydı. Her travmayı tekrar tekrar yaşamak ne kadar yorucu gelse de "Bu travmalar bana ne öğretmek istiyor?" Diye düşünmekteydi.
Travmatik sanrıları ne kadar yoğunlaşırsa yoğunlaşsın tek bir gayesi vardı...