Artık daha iyi hissediyor kendini sulamak yerine olayların Kader örüntüsünde olduğunu fark edebiliyordu. Ona göre devam eden kısır bir döngünün zincirlerini kırmaya başlamıştı. Hayat ve kader. Bu iki kavramın içi zaman geçtikçe doluyor neden ? Dediği her sorunun cevabının ise yaşadığı günlerde gizlendiğini ve vakti gelmeden açığa çıkmayacağının gerçeği ile de yüzleşmişti. Kimse kimsenin hayatına gndensiz dahil olamaz öğretilerini yaşanmış olaylarala öğretebilirmiş. Komiserin dediği gibi öğretmenler e aynalama sistemi karşısında konuşan her insan aslında kendi kalbinden geçirdikleriymiş. Kim için ne düşünüyorsan ya da kalbinden ne geçiyorsan bir şekilde o düşündüklerini yaşarken buluyormuş insan kendini. Bu yaşadıklarından sonra anlayabildiği tek şey ego ve kibir ayaklarının altında kalmak zorunda. Kibrimin sonu yine bir hiçlik imiş meğer dedi. Içinden. Aslında her insanın yaptğı gibi önce sorunlardan kaçabildiği kadar kaçmaktı ardından bilediği olaylarla yavaş yavaş yüzleşmeye başlamıştı. En sonuncusu ise en ağırıydı. Bir insanın kendi ile yüzleşmesi kadar zor ve ağır hiçbir şey yoktu.