Neresinden bakarsanız bakın bir cesaret işidir şairlerle evlenmek. Çünkü onlar bu dünyaya mutlu olmaya değil Yenişehirli Avni'nin açık biçimde dile getirdiği gibi bir yar için âh etmeye gelmişlerdir: "Sanma ki taleb-i devlet ü câh etmeğe geldik/ Biz âleme bir yâr için âh etmeğe geldik..." Kim bir şairin âhını almayı göze alırsa onunla evlenmenin sıkıntılarını da göze almış sayılır. Şinasi'nin "Şair Evlenmesi" değildir hayat bir insanın bir şairle sahiden hayatını birleştirmesidir. Türk tiyatrosunun batılı anlamda ilk eserinin de bir şairin komik evliliği ve ardından boşanması (Şair Evlenmesi Şinasi) olduğunu hatırlarsak iyi gitmeyen şair izdivaçlarının belli bir kısmında şairlerin dış dünyayı göremeyecek denli dalgınlıklarının rol oynadığı görülecektir. Şair dalgınlıklar adamıdır. Dikkat kesildiği şiirsel dünyanın ötesindeki görüntü ve imajlara baksa da onları göremez. Aslında baktığında görüneni değil görmek istediğini görür. Çok geçmez gördüğünün görmek istediği olmadığını fark eder.