Çocukluğunuza dair unuttuğunuz ne varsa hatırlayacak kerpiç evlerin avlusunda tandırda pişen ekmeğin buram buram kokusunu duyacaksınız.  Yitip giden fukara hayatlara yazılmış öyküsel şiirlerle duygulanacak hayatın hiç te adil davranmadığı düzene karşı şairin isyanına ortaka olacaksınız.
Kaç zaman rüyalarımız yarım 
Uykuya hasret koştuk tarlalara 
Kaç zaman tepemizde alev 
Turşu suyu içtik çinko çaydanlıklarda 
Uykulu Öküzler dönerdi çiğ düşen saplarda 
Islak saplar erir miydi? 
Neydi bu telaş? bu kavga? 
Gün doğmadan güne başlama telaşı! 
Neydi... 
Günü yıldızlardan devralır 
Yıldızlara devredene kadar çalışırdı 
Bir ömür yoksulluğa 
Oraklar tırpanlar sallandı 
Ömürler tükendi 
Yoksulluk bırakmadı yakamızı 
Bir ömür yıldızlarla nöbet tutup 
Bir gün yıldızlar gibi kayıp gittiler 
Bir ömür tükettiler