Tavşanın biri övünmeye bayılıyormuş. Sık sık övünecek bir şey bulup çevresindekileri utandırmak için elinden geleni yapıyormuş. Bir gün tüyleri bir gün dişleri bir gün kulakları..Övünmediği hiçbir şeyi yokmuş. Derken pek bir şeyi kalmamış artık. Sıra yürüyüşüne gelmiş. İkide bir böbürlenip duruyormuş.