Ethem Baran'ın Dönüşümsüz Yolculuklar Kitabı'ndaki öykülerini okurken uzak çileli kimsesiz taşra akşamları birden bire bastırdı. Bu öyküler yalnızca onlardan söz açmıyor elbette. Ama bende derin iz bırakan hep o ıssız akşamlar geceler oldu. Yalnızlıklarını bile konuşamayan aşkı içlerine gömmek zorunda kalmış kişilere yazar içten bir sevgiyle duru bir anlatımla eğiliyor. Memleket gerçeğinin 'moda edebiyat'ın hemen dışında sayıldığı şu talihsiz dönemde Ethem Baran 'sahici'yi gündemde tutmayı tercih etmiş. Bu kitabın en büyük özelliği öyle sanıyorum ki yaşadığı yerleştiği toprağa saygısı.
Selim İleri