Kitaptaki şiirler:
Yaşanan cinnetin sakinleştiricileri şeklinde bir vazife icra etmiş olup yaşanabilecek bir felci önleyen gayri iradi burun kanamaları gibi kontrolsüz akıp gitmiş ve yazar ancak başını arkaya yaslayıp burnunu tutmaktan ve endişe etmekten başka bir şey yapamamıştır.

Bu şiirler bir anlamda:
Metinlerin tuğlaları ile tırmanılmak istenen ufuklara dair her hamlesinde hayal ettiği mimarinin enkazı altında kalmış amele bir iradenin altında kaldığı enkazı yeisin vehmi ile kabri bellemeye ve yavaş yavaş ölümün soğuğunu hissetmeye başladığı sırada tepesi üstünde kendine abanan tuğlaların arasından sızan sıcacık ve davetkâr ışık huzmeleri karşısındaki iniltileridir.