Meğer söylenecek ne çok şey vardı
Fakat artık benim ne gücüm
Ne de takatim kaldı
Yaktığın o liman
Benim tek sığındığım sığınağımdı
O saklı liman şimdi
Külleriyle duruyor uzaklarda
Sen çıkardığın o yangınla
Gidiyorsun varmak istediğin yere
Çaresizce yangına bakan gözlerim ve ben
Yanıyoruz yavaş yavaş
Ellerim hissizleşiyor
Kulaklarıma çıtırtı sesiyle birlikte
Ağlama sesleri geliyor
İlk önce anlamıyorum
Bu içli içli ağlayan da kim?
Sonra anlıyorum
En başından beri
Ağlayan ve yanan
Benmişim meğer