Kayıp bir özlemin kuytuluklarında kaybettim bütün kahkahalarımı...
Eski bir sevdanın nehirlerinde yüzüyor
Puslu hatıraların ötesinde
Akordu bozuk sevdalara ağlıyorum şimdi.

Sen isyanlı köprüler kurarken yüreğimin yüreğinle birleştiği yere
Ben hasretinin çayırlarında demliyorum yalnızlığımı
Ve yalnızlığımın yamaçlarından yüreğine doğru ırmaklar akıtıyorum gözyaşlarımdan
Önüme çektiğin setlerden habersiz...

Sana akıyorum biraz daha aşınarak ve kanayarak
Sana kanayan yanıma kızıyorum.
Sana bağlanan yanıma
Bin şiir feda ettiğim bakışlarının etimi yakan acısına
Sana inanan yanıma
Kendime kızıyorum...

Sensizliğin terkisine kendimi bırakarak
Yüreğimi esir alan varlığına
Yokluğunda zindanlara hapsedilmiş içimdeki çocuğa sesleniyorum...
Duyuyor musun?
Acılarımın istasyonundaki tren kalkmak üzere
Gidiyorum artık...
Yüreğinin hainliğine ağlayarak
Aklıma geldiğin anlardaki tebessümleri hiçe sayarak
Elvedasız geçiyorum yüreksizliğinin isyanlı köprülerinden
Sana düşlerimin çimenliklerinde demlediğim
yalnızlığımın hüzünlü bozkırlarını buruşmuş hayal
kırıklıklarını ve akordu bozuk bir sevda haritası
bırakıyorum.