AYRILIK

Kim vurduya gitti hayallerimiz
Kulağımızdan tutup çekmişken ayrılık.
Yaralandı söyleyemediğimiz cümleler
Talihine binlerce özür borçlu bu kör aşk
Hiç vazgeçmiyor geçmeyecek
Adım adım iz süren yalnızlık.
Tüm şüpheleri çürütmüş
Delili olmayan yalanlar
Saatler yine yalnızlığa dönüyor.
Kâğıttan yaptığımız gemilerimiz çoktan batmış
Kimyası bozuk şu düzende
Senden sonra aşk rafa kalkmış
Bir daha ne var bir daha olsun
Gülüşün görülür mü ay tutulmadan?
Buralar soğuk buralar ıssız
Kepaze oldu düşlerim
Ömrümün gün batımıydı son gülüşün
Alışamadım bu yalnızlığa
Öyle bir gidişin vardı ki
Bu yüreğe sığmadı ayrılık.