Gece siyah bir örtü  gibi kapladığı kentin üstünde esintisiz kıpırtısız buyurgan. Sokak lâmbaları karanlığa uzattıkları ince boyunlarıyla isyankâr. Evlerin ışıkları kederli romantik neşeli öfkeli. O evler ki hayatın binbir rengini içinde barındıran sır dolu korunaklardır. O evlerde aşk sevgi sözcükleri; şefkatli okşamalar; havada savrulan tehditkâr eller; ağızları köpürten küfürler; sıvazlanan sırtlarda güven veren onaylar; bencillikler özveriler kahkahalar gözyaşları; çığlık çığlığa sevişmeler; fısır fısır konuşmalar... Neşe keder umut umutsuzluk ve diz boyu çaresizlik.
Kent kendini geceye teslim etmiş.