Neredeyse dört gün yürüdük. Her durduğumuzda bir yaprak sesiyle aceleyle kalkıp önce saklanıp sonra da yola devam ettik. Annem sürekli 'Dua edin kızlar ve ne olursa olsun birbirinizden ayrılmayın
hep yan yana olun sevinç ve üzüntülerde.
Çünkü kan kanı tanır ve iyileştirme gücüne sahiptir'
deyip dururdu. 'Unutmayın kızlarım
bizi ve ailemizi yaşatın. Ne olursa olsun bize
kültür olarak yakın olan ülkede kalmaya çalışın.
Her zaman yabancı olacaksınız ama en
azından küfür edemeyeceklerdir çünkü insanoğlu
kendine az da olsa kültür yakınlığı var
ise asla küfür etmez.'