Çakıl taşı gibi birikmiş acılarım var içimde
ağırlaşmış vücudum zihnimin içi ceset torbası yıllardır nereye gidersem taşıyorum kendimle.
Yine üzerine sünger çekemediğim acizliklerim ile başı sonu belli bir öykü:
SÜRGÜN.
Firar edemediğim bir yürekte sürgün kaldım ben.
Nasıl bir bedel ödüyorum;
af yok infaz da yok enikonu:
SÜRGÜN.