"Elimde kitap vagonların içinde geziniyordum. Tren belki şehirlerden geçiyordu bazen bazen yaratıcısından başka kimsenin hatırlamadığı ıssız bozkırlarda uflaya puflaya dumanını savurarak karanlığı yarıyordu ve belki de bazen hiç kımıldamıyordu da biz aciz yolcular onun bizi yalnızlığımızdan çekip çıkarıp güneşli hafta sonlarına taşıyacağına inanarak mutlu olmaya çalışıyorduk."

Hayat; anılar yalnız hatırlanmak için yaşanan anlar yazıldıkça yaşandığına inanılan günler ile geçmişi geleceğe bağlayan bir hikâyeden ibaret değil midir?