Külden doğan ateşe aittir.

Sırların ihtişamlı kafesi içine aldığı masumu tehlikelerden
korur sananlar; en büyük zararı bilinmezliğin verdiğinin farkına vardığında artık gerçekleri konuşmak için çok geçtir.

Ne zaman aydınlatmayı bıraktı ay geceyi de; bu karanlığının
kucaklamasına izin verdin zayıf ve yorgun bedenini?
Dönme dolap durduğunda.

Göğüs kafesinin güvende tutabilecekmişçesine içine sakladığı o zavallı kalbini nerede bir yabancının acımasız ellerine teslim ettin?
Hüzzam makamında.

Ve o kulağında çınlayan aynı eski ninni uykuya yatırmadığında seni artık geceleri dört duvar arasında tek başına; bir adam boyu toprak yutmuş gerçekler kanlı canlı ne zaman karşına dikildi?
Masallara inanmayı bıraktığında.