Birinci Dünya Savaşı'nda tüm kaynaklarını tüketen Osmanlı; cephedeki askerin kimsesiz kalan çocukların istihkâkını karşılamada zorlanıyordu. Öngörülenden uzun süren savaş yetimhanelerdeki mevcudu her gün artırıyor yiyecekle birlikte barınacak yer bulmak da zorlaşıyordu. Devlet mâdur olan bu çocuklar
için müttefik Almanya ile anlaşma yaptı.

Üç yüz on dört kişilik ilk kafile Nisan 1917'de Sirkeci Garı'ndan Almanya'da zanaat öğrenip savaştan sonra geri dönmek üzere hareket etti. Fakat bazıları anlaşmaya uygun iş kollarında değil kömür madenlerinde ağır işlerde çalışmaya zorlandı. Ve çoğu geri dönemedi.

Türker yine gerçek olaylardan kurguladığı üçüncü romanında; ayrılığın hüznü bilinmezliğin tedirginliğinde yüzerken karaya vurmayı ümit edenlerin trajik hikâyesini anlatıyor.