Her birimiz en güzel şekilde yaratılmış olmanın kıymetini hissetmeyi ve görülmeyi diliyoruz. Hüzünlerimiz sevinçlerimiz acılarımız tebessümlerimiz gözyaşlarımız iz bıraksın bir yerlerde varlığımız görülsün ve kabul edilsin istiyoruz. Kabul görmek ben buradayım diyebilmek burada olduğunu duyurabilmek uğruna ne çok çaba harcıyor ne çok çırpınıyoruz. Unutulmak yok sayılmak değer görmemek korkutuyor bizi.

Kabul değer görme ve ait olma ihtiyacı doğumdan ölüme kadar hatırlatıyor kendini. Bu nedenle takdir edilmek yalnızca varlığımızın görülmesi değil "iyi ki varsın" denerek onure edilmesi anlamına geliyor.

Ötekinden gelecek takdire ve her düştüğümüzde birinin elimizden tutup kaldırmasına öyle ihtiyaç duyuyoruz ki elimiz boşlukta asılı kaldığında kendi elimizden tutabileceğimizi unutuyoruz. Bizi takdir edecek olan ilk kişinin kendimiz olması gerektiğini unuttuğumuz gibi. Bu kitap varlığımıza merhaba deme kendi elimizden tutma takdir etme ve değer vermek üzerine düşünmeye çağırıyor.