Tarih boyunca seyyahlar diplomatlar veya gezginler tarafından birçok seyahatnâme yazılmış olmasına rağmen bunlardan sadece birkaçı popüler hale gelmiştir. Günümüzde dahi en çok bilinen seyahatnâmeler denildiğinde ilk akla Marco Polo İbn Battuta ve Evliya Çelebi seyahatnâmeleri gelmektedir. Bunun nedeni ise bu eser-lerin bilim insanları tarafından sürekli olarak araştırmaya tabi tutulmasından kaynaklıdır.
13. yüzyılda Asya'ya ulaşarak Hindistan ve Çin gibi Asya ülkelerine seyahat eden Marco Polo kaleme aldığı seyahatnâmesi ile Asya'nın güzelliklerini Batı'ya tanıtmış ve Coğrafi Keşifler'in önünü açmıştır. 14. yüzyılda yaşamış olan Arap seyyah İbn Battuta Marco Polo'dan çok daha fazla ülke kat ederek Fas Cezayir Tunus Mısır Mekke Afrika Arabistan Yarımadası Anadolu Buhara Hindistan Endonezya Çin vb. birçok ülkeyi ziyaret etmiştir. İki seyyahın da Çin'e seyahat etmesi ve oradaki gözlemlerini aktarması Sinoloji araştırmalarında büyük yer tutmuştur. Bu da bizi Türk seyyahlar tarafından kaleme alınan Çin seyahatnâmelerini araştırmaya teşvik etmiştir.
Araştırmalarda Marco Polo ve İbn Battuta'nın seyahatnâmelerinden çok daha geç bir dönemde kaleme alınsalar da 15. yüzyıldan günümüze kadar Çin üzerine birçok seyahatnâme yazıldığı göze çarpmıştır. Bunlardan en bilinenleri 1422 yılında Hoca Gıyaseddin Nakkaş tarafından kaleme alınan Acâib'ül-Letâif (Hıtay Sefâretnâmesi) 1500- 1510 yılları arasında Ali Ekber tarafından yazılan Hıtâynâme tam olarak yazıldığı tarihi bilinmese de Ali Kuşçu'ya ait Kânûnnâme-i Çin ve Hata 1590 yılında Defterdar Seyfi Çelebi tarafından yazılan Türkistan ve Uzak Doğu Seyahatnâmesi 1906 yılında Çin'e seyahat eden Süleyman Şükrü'ye ait Seya-hatü'l Kübra 1907- 1909 yılları arasında Çin'e seyahat ederek Çin'deki müslümanlar hakkında Abdürreşid İbrahim tarafından yazılmış Âlem-i İslam ve Japonya'da İslamiyet'in Yayılması 1987 yılında yayımlanan Türkiye'nin ilk kadın Sinologu Muhaddere Nabi Özerdim tarafından kaleme alınan Eski Çin'den Notlar 1990 yılında Moğolistan ve Çin'e seyahat eden Ahmet Bican Ercilasun'a ait Moğolistan ve Çin Günlüğü'dür.
15. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar Çin'in hanedanlık dönemlerinden Cumhuriyet dönemine izler taşıyan bu seyahatnâmeler her ne kadar Tarih ve Türk Dili araştırmalarında büyük yer tutsa da yapılan araştırmaların Sinoloji alanına sirayet etmesi de alana büyük katkı sağlayacaktır. Zira bu seyahatnâmelerdeki gözlemlerin Çin kaynakları ile mukayese ve tenkid edilmesi seyahatnâmelerde verilen bilgilerin güvenilirliğini arttıracaktır. Aynı zamanda tarih kitaplarında bile bulunmayan küçük ayrıntılar araştırmacıları daha farklı alanlarda da çalışma yapmaya sevk edecektir.
Türk seyyahların kaleme aldığı Çin seyahatnâmelerinin Çin'deki farklı dönemleri anlatması sebebiyle bu çalışmada seyehatnameleri naklettikleri dönem itibariyle sınırlamış bulunmaktayız. Dolayısıyla bu çalışmada sadece 15. ve 16. yüzyıllarda Çin'e giden seyyahların eserleri incelenecektir. Buradaki amaç Ming Hanedanlığı'nı tasvir eden tüm seyahatnâmelerin bir bütün olarak araştırılmasıdır. Sonuç olarak bu çalışmada araştırmanın birincil kaynakları olan Acâib'ül-Letâif Kânûnnâme-i Çin ve Hata Hıtâynâme ve Türkistan ve Uzak Doğu Seyahatnâmesi Çin kaynakları ile mukayese ve tenkid edilmiş daha sonra da seyahatnâmelerde verilen bilgilerin Çin kaynakları ile tutarlılığı ortaya koyulmaya çalışılmıştır.
Benim Türk seyahatnâmeleri ile ilk tanışmam ise 2014 yılında Ulusal Zhengzhi Üniversitesi Kütüphanesi'nde Lin Yih-Min'e (1967) ait doktora çalışması Ali Ekber'in Hıtaynâme Adlı Eserinin Çin Kaynakları ile Mukayese ve Tenkidi'ne rastlamam ile gerçekleşmiştir. Böylelikle bu özverili çalışma benim esin kaynağım olmuştur. O yıldan sonra Türk seyyahlar tarafından kaleme alınan her bir eseri kitap koleksiyonuma eklemiş bulunmaktayım. Doktora sürecinde Ming dönemine tekabül eden Çinli Müslüman Amiral Zheng He'nın Batıya Seyahatleri üzerine yaptığım çalışmanın da beni Türk seyahatnâmeleri üzerine araştırma yapmaya teşvik ettiğini söylemekte fayda vardır. Zannımca Ming Hanedanlığı'nın muhteşem tarihi ve kültürü beni nasıl etkilediyse Türk seyyahların Ming Hanedanlığı gözlemleri de beni bir o kadar kendine çekmiştir.
Seyyahların bizzat Ming tarihine şahitlik etmeleri oradaki gözlemlerini samimi bir şekilde okuyucuya aktarmaları Çin kültürü hakkında ince detaylar vermeleri bizlere bu seyahatnâmelerin ne kadar kıymetli olduğunu göstermektedir.
Ülkemizde bu seyahatnâmelerin Çin kaynakları ile mukayesesi ve tenkidi üzerine yapılan araştırmalar az olsa da bu çalışmanın Sinoloji alanında Türk seyahatnâmeler üzerine yeni yapılacak çalışmalara ışık tutacağına genç araştırmacıları bu yöne teşvik edeceğine inancım tamdır.
Sözlerime son verirken uzun ve meşakkatli bir sürecin eseri olan bu özverili çalışmayı daima bana destek olan ve yazmam için beni cesaretlendiren sevgili eşim Ertuğrul Ceylan'a; gece gündüz hiç durmadan çalışırken sabırla ve heyacanla benim onlarla oyun oynamamı bekleyen iki macereperest kardeş Kerem ve Eylül'e ithaf ettiğimi belirtmek isterim. İçtenlikle inanıyorum ki akademisyenlerin arkasında onlara destek olan böyle güzel insanlar olduğu sürece araştırma yapma hevesleri asla tükenmeyecektir.