....Oysa hayat bu değil...Sevmek bu değil...Sevmek insanın kendine çekilmesidir...Sevmek insanın çekildiği yerde sevdiğine baş eğmesidir...Sevmek insanın yıllardır unuttuğu kendisine dönmesidir...Sevmek insanın yıllar sonra döndüğünde gördüğü şeye gönül rahatlığıyla inanmasıdır...
....Sen şimdi o sahte öykülerinde ara yalnızlığını ben senin gerçeğinim...Saklandığın satır aralarında değil hayat yüzleşmekten kaçtığın gerçeklerinde...Senin gerçeklerin kaçtığın yaşamında; güçsüz yanlarında öfkende sevinçlerinde geçmişinde baştan başa kendinde...Korktuğun yaşama dokunuşlarında kanlı ve kavgalı duygularında...Bir kez olsun gir kendi gerçeklerinin ve yenilgilerinin arasına...Ve gör kendini yansıtan yüreğinin aynasında....