bu kadar körlük fazla bize insansız ve çöpsüz bir yer
düşlüyorum: martılarla ve çiçeklerle bırakılmış
yaşamın serin bir rüzgârla kutsandığı akarsuların yepyeni parladığı
her gündoğumunun kıyısında binbir sırlı aynalar gibi göllere yansıyan gökyüzünün sonsuz anlatılarıyla yaprakların güçlü gölgesinde:
toprağın doğumunu düşünüyorum.