İki gününü eşit geçirmeyen haksız kazanca ve haram lokmaya savaş açan Hacı Bayram-ı Veli Hazretleri Ankara'nın o bereketli/münbit tarlalarında ter dökmüş elinden orağını dilinden de tesbihatını asla eksik etmemiştir. Akan gözyaşına titrek ve muhtaç bir ele karşı kayıtsız kalmamış nerede fukara görse gönlünü hoş etmiştir.
Hacı Bayram-ı Veli Hazretleri bir arayış içindeydi. İçindeki "ben"i öldüren Hacı Bayram'ın hedefi gönül kazanma ve kazanılan o yüce gönülde yaşama arzusuydu. İnsan sevgisi ve insanı yaşatma arzusu onda zirveye ulaşmıştı. Samimiyeti kalbindeki Allah korkusu insana bakışı evrensel hoşgörüsü insan-ı kâmil olma çabası ve el emeğine duyduğu saygı onun ve tesis ettiği "Bayrâmiyye"nin teveccüh edilmesine ve halkın onları takip etmesine vesile olmuştur.