Hiç sekmezdi. İnsanlar bana baktıklarında sadece 
devlet yardımı alan genç ve hamile bir kadın görüyordu. 
Kollarımdaki Lucy'ye baktıklarında 
gördükleri bir hataydı. 
Çok yanılıyorlardı.
O benim yaşadığım apartmanın yanındaki eve 
taşınana dek bu yargılayıcı bakışların beni yıkmasına 
izin veren türden bir kadın değildim.
Beni tanımasa da zihninde nasıl biri olduğuma 
dair bir imaj çizmeye başlamıştı. Yuvarlak karnımı 
Lucy'nin yalnız kalamamasını göz altlarımdaki torbaları ve nasıl göründüğüme aldırmamamı yargılıyordu.
Kabaydı aylarca da böyle kalmaya devam edecekti. Sonra bir şey oldu ne olduğunu tam olarak
bilmiyordum. Yargılayıcı Adam Lucy ve benim 
ayrıca bebek Eli de dahil 
dostluğunu hak ettiğimize karar vermişti.
Beklenmedik bir dostluk kurmuştuk 
böylece benim ve çocuklarımın etrafında 
gülümsemeye başlamak zorundaydı.
Yine yanılmıştım Elijah kaba değildi. Korkutucuydu. Onun tuhaf nazik hareketleri beni sarıp sarmalıyordu. 
Elijah sadece arkadaşımdı.
Değil mi?
Hay sektireyim. Yanılmıştım.
Yine.