Bir ağacın kökleri nasıl ki onu beslerse bu şiirde yazılanları da vedalar besledi.Bazı vedalar zaman gerektirmez Bir vakit ansızın gelip yakana yapışır.Elinde çare olmadan ardından izlersin olanları.Üzülürsün canın yanar...İşte bu vedalardan birisi de ölümdür.Sen görmezden gelsen kulaklarını tıkasan bile ansızın çıkıverir karşına. Yanı başında duransevdiğin insanlar teker teker kaybolmaya başlar hayatından.Böylelikle insan giderek yalnızlaşır kalabalığın ortasında.Sayfa sayfa yazılsasınırsız betimlemeler yapılsa bile ölümü anlatmaya ömür yetmez.İşte benim sayfalar boyunca anlatmak istediğim buydu;yani ölüm diye bir gerçeğin olduğuama insanın öyle bir varlık olduğunu anladım ki ölümü anlamlandırmaya bile gücünün olmadığı...