KASIMDAN KALANLAR
Bir burukluk çöker gönüllere gelişinle inceden usulca...
Dışımız üşümeye başlarken içimiz sıcaklığını hisseder.
Ne çok huzur bulur insan bakmasını ve görmesini bilince.
Tam bir tefekkür ayıdır Kasım...
Açılan son çiçeklerdir. O çiçekler ki aşk gibidir.
İki mevsim arasında kalan ifadesi güç mevsim hazan...
Kasımda yağmur başka yağar
Sararan yapraklara düşen sessizlik çaresizlik...
Sevgiler daha çok kıymet bilir bu ayda
Aşklar başkadır hüzün başkadır umut başkadır...
Günahıyla arınmaya çalışan yağmurlarda...
Sonbahar senin adınla biter son bulur zamanında.
Ama senin adın başlangıçtır tükenmişlerin umudu
Rüzgâr en güzel ahengini yansıtır
Savurur sararan eşsiz güzellikteki yapraklarını.
Ağaçlar belli eder hüznünü inzivaya çekilir.
Yeniden hayat bulması için başlar ruhunu dinlendirmeye
Tekrar mevsiminde yemiş verip eskisi gibi görünmeye...
Ve yüreğim pes etmemeyi öğrenir başlar mücadeleye!
Daha güzel yarınlar için tahayyül etmeye...