Hollis Gillespie'nin inanılmaz komik ve aynı derecede yürek sızlatıcı otobiyografik öyküleri Atlanta'nın en berbat semtinde benim diyeceği evi bulmasıyla sonuçlanıyor. Füze bilimci bir anne ile kamyon satıcısı alkolik bir babanın kızı olan Gillespie herkesin annesinin bomba yapmadığını anladığında daha dokuz yaşında bile değildi altı aydan daha uzun bir süre aynı yerde yaşanılabileceğini öğrendiğinde ise otuzuna gelmişti. Yanından hiç ayrılmayıp ona destek olanlar da vardı: Yetenekli ve eksantrik bir sanatçı olan Daniel; aforoz edimiş bir rahibenin yaptığı kışkırtıcı eserleri satarak geçimini sağlayan Grant ve onu ayağı kırılmış bir at gibi vurmayı önerip duran Lary...Hollis'in dostları onun yolunu tıkayan çamurları aşmasına yardım ettiler.