Anasının beşibiryerdelerini babasından kalan iki dönüm tarlayı Araplar Mahallesi'ndeki eski evi satan her delikanlı paralarını kuşağına basıp Azime'ye geliyor ve bir gececik oynatmak için Gramofon Avrat'ı istiyordu.
Öteki avratlar hep yaşlı kadınlardı. Oyundan anlayan hovardaların beğenebileceği bir oyun ancak on beş yirmi senede öğrenilebiliyordu.
Fakat bu Gramofon Avrat... Bu kız için millet birbirini kırıyordu. Azime kızı oynatacak olanların akıllı uslu olmalarına ne kadar dikkat ederse etsin her oturakta muhakkak kavga çıkıyor silah atılıyor adam vuruluyordu. Fakat şeytan kız bunların hepsinden yakayı kurtarmasını biliyordu. Tam kavga alevlenip kendi yüzünden dövüşenler kendisini unutunca usulcacık sıvışıyor onu getiren ve asla kavgaya karışmayan adamla beraber kapının önünde bekleyen arabaya atlayıp bağlar arasından dolaşarak "Azime yengesine" geliyordu.
Gramofon Avrat'ın acayip bir huyu vardı:
Bir gördüğünü bir daha hiç hatırlamıyordu. Uğruna evini barkını harcayanları bile ikinci görüşünde tanımamazlıktan geliyor daha doğrusu sahiden tanımıyordu.