Hayatın her anında olduğu gibi neye yakınsak ondan kaçarız neye uzaksak ona yakınlaşmak isteriz. Sahip olduklarımız bizim olduğu sürece gerçekte olduklarından daha değersiz görünür.Fiziksel acı bize yakınken nasıl ondan uzaklaşıp ruhsal acıyı tercih ediyorsak aynı şekilde arzularız sahip olmadıklarımızı. Çok uzaklardaki elmasın ışıltısı gözlerimizi kör ederken avcumuzun içerisindeki birkaç gümüş parçasının kime ne yararı olur ki? Her ne kadar elmas bize yakınlaştıkça ışıltısını kaybediyor gibi görünse bile herhalde gümüşten yine de daha değerlidir.