"Bütün yüzler" ile başladığım cümleyi tamamlayamadım. O an kafamın içindeki yazma arzusu yerini sonsuz bir rahatlığa bıraktı. Boğazımdan aşağı nehirler akıyordu ve buna hayret etmek bir kenara dursun saniyeler içerisinde sanki yıllardır aynı hissiyatı taşıyormuşçasına huzurluydum. Bu yaşadığım an kendimi çok yüksek olmayan -yüksekten korkarım- bir yerden atmaya karar verdikten bir müddet sonra yaşandı. O arada sigaram bitmişti ve yenisini yakıyordum. Kendimi birkaç nefeste nasıl da bağışladım bilmiyorum. Bilmek de içimden gelmiyor esasen... Yaşamak direnişine ortak olmak istedim hepsi bu.