"On ikinci çağın gecesi çöktüğünde
Ve sessizlik gecenin kabaran dalgaları gibi tepeleri yuttuğunda dünyada doğmuş üç tanrı...
Hayatın Büyük Titanları
Dağların arasından belirdiler...
Dereler çağladı ayaklarının altında
Göğüsleri sislerin arasında
Başları yükseldi dünyanın tepesine dek
Olanca haşmetiyle!
Konuşmaya başladılar
Uzaklarda bir yerde gürleyen şimşekler gibi;
Ovaları doldurdu sesleri..."

***
Cibran 'büyük şair' ve 'aykırı filozof' olmayı Yeryüzü Tanrıları'nda da sürdürüyor. Tanrıların dilinden insanı evreni ve hayatı anlatıyor. İnsanlığın evrensel kaygılarını felsefi bir derinlikle işlerken metafora ve lirizme apayrı bir yer veriyor. Zihnimizde gereksiz ve değersiz düşünsel ağırlıkları atıp onların yerine gerekli ve gerçek değerler ve düşüncelerle dokunmamızı sağlıyor.

Woodrow Wilson'un dediği gibi Cibran "Batı'yı kasıp kavuran ilk Doğulu fırtına"dır.