Dümdüz bir öğretmenim. Siyah beyazım. Sevdiğim işi yapmıyorum ama yaptığım işi iyi yapıyorum. Hiçbir çocuğun hayatında önemli olmak gibi bencilce zevklerim yok. Kalıcı ya da hatırlanır olmak için uğraşmıyorum. Sevginin sürdürülebilirliği insanların bencilliğinden ibaret. Herkes kendisine olan sevgisini sürdürsün yeter.
Odin ben. Öğretmen olmamı annem istedi. 
Kitapların resimlerine bakmayı okumaktan daha çok seviyorum. Uzun kitapları okuyamıyorum. Öğretmenlerim ödev verdiklerinde okunması gereken kitapların önce sonlarına bakıyorum. Nasıl bittiklerini bilerek okumak aslında hiç de sürprizli değil ama alışkanlık edindim.
Fenestra ben. Öğretmenleri tarafından sağda solda unutulan bir çocuğum.