Charles Morris'in "Aryan Güneş Efsaneleri" kitabı Hint-Germen uluslarının güneş mitlerine dayanan dini inançlarını derinlemesine inceleyen önemli bir çalışmadır. Morris bu mitlerin tüm Aryan ülkelerindeki dinlerin kökeni olduğunu savunarak çarmıha gerilmiş Kurtarıcılara tapınmanın yaygınlığını ortaya koyuyor. Kitap antik dönemden Orta Çağ'a kadar uzanan bir zaman diliminde Pagan ve Hristiyan sembollerinin benzerliklerini vurguluyor. Paganlar ve Hristiyanlar arasındaki haç sembolü tartışmalarını ele alarak bu sembolün tarihsel gelişimini açıklıyor. Hristiyan Kilisesi'nin Babaları haç sembolünün sadece Hristiyanlığa özgü olmadığını savunurken Pagan inançlarının da benzer figürlere taptığını belirtmişlerdir. Morris Tertullian ve Minucius Felix gibi Hristiyan yazarların bu konuda yazdığı metinleri de analiz ediyor. Kitap ayrıca İskender'in birliklerinin sancaklarındaki insan figürlerinden bahsederken Justin Martyr ve Eusebius'un görüşlerine de yer veriyor.

İsa'nın en eski temsillerinin bir kuzu olarak yapılmış olmasının altını çizerek bu geleneğin nasıl değiştiğini ve çarmıha gerilmiş insan figürünün nasıl benimsendiğini açıklıyor. Morris'in çalışması sadece kendi görüşlerini sunmakla kalmayıp geniş bir literatürden yararlanarak konuyu derinlemesine araştırıyor. "Aryan Güneş Efsaneleri" antik dinler ve semboller üzerine araştırma yapmak isteyenler için zengin bir kaynak sunuyor. Morris'in titiz ve detaylı analizi okuyuculara güneş mitlerinin dini inançlar üzerindeki etkisini anlama fırsatı veriyor. Bu kitap tarihin derinliklerindeki dini sembollerin modern dünyaya nasıl yansıdığını keşfetmek isteyenler için vazgeçilmez bir eserdir.