Bir şehirde yaşamak kadar yeşil bir içselliğim var. Ne kadar bulabilirsem o kadar mutluluk. Oysa Ordu'da doğup büyüyen birine göre çok aptalca bir davranıştır bu. Bir yandan da ziraat mühendisi olmak var işin ucunda. Bir ayağım aslında huzurda ama hani? Kafam hep kuru bir beton gibi oysa. Olmak istediğim gittiğim yerler sınırın dışı. Kalınması gereken adetler gelenekselliğimle güreşmekte. Bitmek bilmeyen bir yazım işi bu bana atfedilen. İşte bir o kadar da hissetmek gerek birçok hissi günlük ve anlık olarak. Altı yıl bitti bu süreçte sıra altmış yıla geldiğinde anlamış oluruz belki yaşananları...

Beni benden ve herkesten
Daha fazla seven birini bulursam
Kendiliğimi severek öldürmesine
İzin vereceğim...