İşte orada duruyor. Hemen buzdolabının yanında. Dört ayaklı tahtadan küçük bir tabure. Bilmeyen biri kazara oturmasın diye Süleyman Amca üstüne bez örter bazen de boş leğen bırakırdı. Çünkü o tabure Zeynel'indi. Zeynel'den başkası oturamaz Zeynel'den başkası kaldıramaz hele bakkalın dışına kimse çıkaramazdı. Kendiliğinden oluşan bu kurala; insanlar korktukları için değil saygıdan dolayı uyuyorlardı.