Uzun kış günlerinden sonra gelir o güzelim bahar. Yeşil dünyayı sarar. Güneş insanı yeniden sıtmaya başla. Kırlarda çiçekler ekinlerin içinden güneşi yakalamaya çalışıyorlar. O kokuları çiçek kokuları toprak kokusuna karışıyor. İnsanı dayanılmaz bir mutluluk yaşamın yalnızca yaşamanın o doyulmaz tadı sarıyor. Ekinlerin içindeki çiçeklerin boyları uzun taçları geniş... Oysa çiğnenmiş ezilmiş toprak ürünlerine karşı pekeli açık değil. Korunmuş tarladaki o görkemli papatya yeşilin içinde bembeyaz güzelliğini sergileyen o sevgili çiçek şu ayağımın altında toprağa yapışıp kalmış ufacık nokta mı?.. Ya yabani sümbüller uzun sapli sümbüller neden ayak altı yerlerde böyle küçücükler?...