Yaşadığımız çağda aşktan sürgün olmuş gönüllere tekrar aşkın "kainatın mayası" olduğunu hatırlatmak için herhalde edebiyatın şiirin ve romanın dili harekete geçmeli ince yürekliler kalem sahipleri duyduklarını kitlelere duyurmalıydı. Günümüz popüler kültürünün edebiyat ve müziğinin acımasızca sömürdüğü ve değersizleştirdiği "aşk"tan söz etmiyoruz elbette; gerçek insanların büyük ruhların duyduğu ve bizlere duyurduğu Aşk'tan söz ediyoruz. Hüseyin Özcan gerçek Aşk'ı anlatabilmek ondan bir ışık getirebilmek için yazmış olduğu romanına iki ulu aşk erinin sözleriyle başlıyor: Hacı Bektaş Veli'nin "Aşk kalbin hayatıdır" ve Mevlana'nın "Bizi aşkta aşkı da bizde ara" sözleriyle. Hüseyin Özcan'ın romanı bu anlamda sadece insanlar arasındaki içten sevgiyi anlatan bir roman değil aynı zamanda aşkın peşine düşerek gerçeği aramanın da romanı. Geleneksel edebiyatımızın en büyük temalarından biri olan Aşk'ın insanı gerçeğe (hakikate) götürmesi olgusunu Hüseyin Özcan modern bir formla bir roman diliyle aktarıyor günümüz okuruna. "Ey gönüllerinde aşk derdi olmayanlar kalkın aşık olun. Canların gıdası aşktır. Aşksız geçen zaman utanılacak zamandır." Mevlana