GÖNÜL HİKAYESİ

 Gençliğim eriyor zaman aktıkça
 Güneşse batıyor ufka baktıkça
 Gözlerin aklımda ismin dilimde
 Her günüm hüzünlü mektup yakmakla
 Gözden ırak olan gönülden ırak
 Gel mey masasında kadehler kırak
 Yine demlendin sen üç beş kadehde
 Çok dertlice içme bana da bırak
 Alnının çatışı bana mı yoksa
 Şu çiçekler bir de sen gibi koksa
 Yar olmuyor bana şu hayallerim
 Sabır çeke çeke şu çilem dolsa
 Ellerim nasırlı yüzüm patlamış
 Derdine bir değil binler katlamış
 Haber alamadım uzun zamandır
 Aşkın çatısından niçin atlamış?
 Güven Ahmet söyler bir ders alır mı?
 Yarin yaptığıysa ona kalır mı?
 Yıllardır yaşattım onu içimde
 Acaba bir günse beni anar mı?