"kapıların pencerelerin endişeyle küçüldüğünde
sancının dipsizliğini öğrenirsin köz yaralarınca
hayal gitmek içindir dersin ama kendine demirli
yağmurun ektiği umuda çalışırsın güneş basınca
ısınır bağrında okşadığın can filizleri yurt iksiri
huzme okları saçılınca çözülünce çocukluk dilin
"Annemin hüzün masalından türedim" de avun
cennet dedikleri ışık toplayan buluttur kalbinde..."