1888 yazılarında Nietzsche'nin zamana aykırı yüzünü zamana uygun yüzünden ayırmanın zorluğu değinilen vizyoner kaynaşma yüzünden daha da zorlaşmıştır. Ne var ki aynı zamanda yalnızca deliliğin Deccal Nietzsche tarafından parçalanmış modern dünya halüsinasyonunun yardımıyla iyileştirilebildiği yarılma bu zamana aykırı yüzü bizim için özellikle net ve vurgulu bir biçimde korumuştur: modern dünya bu yüzle "ilgilenemez" çünkü bu yüz o dünyaya muazzam bir dışavurumcu başarımla dile getirilmiş en radikal karşı çıkıştır; bu arada üzerinde enikonu düşünülmüş biçimsel parlaklık bir bireyin parçalanışı üzerinden kutlamaktadır zaferini. Bu ikili yüz yaratıcısının son gizemidir: bize deliliğin gözleriyle bakar ama öteki yüzde iki göz geriye karanlığa doğru kaçırırlar bakışlarını bizden.