"Sanki rüyalarım gerçek hayatımken uyandığımda bana ait olmayan bir hayatı yaşıyormuşum gibi hissediyorum bazen. Çevremdeki her şeyin yas tuttuğu bir hayat. Ağaçların bulutların ama en çok denizin. En çok deniz severdi onu. Eminim en çok o özlüyordur. Denizin ondan daha yalnız olan tek şey olduğunu söylüyordu. İçinde boğulduğum aşamadığım tüm o geçmişin hayaletlerinin sembolü denizin..."

Kendini çocukluğundan beri sevdiklerinin üzerinde bir lanet olarak gören Tate üstesinden gelemediği bir kaybı geride bırakabilmeyi umarak çocukluğunu geçirdiği Los Angeles'tan ayrılır ve sanat okumak üzere İstanbul'a gelir şehrin büyüsüne kapılarak oraya yerleşir. Tate yazarın samimi ve cesur bir dille okura anlattığı bu hikâyede pişmanlık ve utanç yüklü yaşamının günahını çıkarır. Bir Kelebeği Yakalamak isimli ilk romanının devam kitabı olan günlük dilde yazılmış bir isyan niteliğindeki bu romanda Sevinçli hayatın her çağında düşüp her seferinde ağır yaralar ile kalkmış bir adamın depresyon anksiyete ve yalnızlık üzerine savaşını İstanbul'un renkli sokaklarında tabulaşmış tutku dolu bir âşk hikâyesi ile bütünleştirerek anlatıyor.