Çok derin bir uykuya dalmıştı koca şehir
Yalnız bendim kaldırım taşını arşınlayan.
Zaman düşmüş ardıma hükmünü etmez tehir
Gölgendi karanlıkta kalbimden kurşunlayan.
Kapanmıştı perdeler sönmüştü tüm ışıklar
Yaprak gibi solmuştu kapılarda eşikler.
Geceyi de koynunda sallıyordu beşikler
Gölgendi karanlıkta kalbimden kurşunlayan.
Göğsünden süt emerken siyah kesme taşların
Yüreğimde müebbet mahkumuydum düşlerin.
Sana doğru gelirken kanadında kuşların
Gölgendi karanlıkta kalbimden kurşunlayan.
Yağmurlu gecelerin bendim yalnız aşığı
Zamanın aynasında bendim güden keşiği.
Oturduğum sofranın bendim düşen kaşığı
Gölgendi karanlıkta kalbimden kurşunlayan.