NEYİMİZE YETMEZDİ

Ne manasızdı o gülüşlerin
Geceyi kapladığında yağmur gözlerin
Bu kalbim sana hasret hep yolunu gözlerim
Sana şudur diyeceğim
Bir ikimiz yalnız kaldık bu dünyada
Biri var birimizde
O yüzden diyorum ki ben yalnızsam sen de yalnızsın
Kaygısızca ağladığım yolculuğumuza bir toprak da ben attım
Umarsızca baktım gittiğin yola
Unuttuk ben hatırlatayım çocuklar gibi girerdik kol kola
Zıplardık çılgınca
Saatlerce hiç vermeden mola
Ayrılıklar biçtik içten içe birbirimize dolana dolana
Kime yarandık birbirimizi yaralayarak
Kayıplar verdik sevdamızdan ona buna yarana yarana...
Neyimize yetmezdi bir tas tarhana
Çok şey anlatacağım da anlayana...