YA BAŞINA GELEN EN İYİ ŞEY HAFIZANI KAYBETMENSE? 
Kazadan sonra teyzemin yanına taşınırken planım üniversiteye devam etmek ressam olmak ve ailemin anısını onurlandırmaktı. Yani en azından her şey mahvolana kadarki plan buydu. Ta ki 'o' gelene kadar. Geçmişimden gelen gizemli bir yabancı işleri karıştırana dek. Şimdi her şey değişti. Müthiş güzel bir hayattan koparılıp zift kokan diyarlara sürüldüm sanki.
Sırlarla dolu Aram Alevhan gerçekleri fısıldarken
kendi karanlığına çekti beni. Benim anılarım o karanlığın dibinde zincirlere vurulmuş kilitli. Artık ne arkadaşlarıma ne de teyzeme güvenebilirim. Aynadaki aksime bile güvenemiyorum çünkü gördüğüm kişiyi tanımıyorum. Bu gözler bir yabancının gözleri sanki.
Ben gerçekten sandığım kişi miyim?
Sahi en eski anım ne benim?
Peki Aram o benim neyim? Düşmanım mı?
Peki neden düşman olduğunu hatırlamıyorsam
ona âşık olabilir miyim?