Az evvel dolunay uğurladığı ışıklarını ve ıslaklığıyla baş başa bıraktı kayıp şehri. Miadı dolan tükenişler var ve tükenişlerin dirildiği izlekler. Sözcük katsayısında büyüyor mevsimin lenduha tabelâları ve ısrarla teri ve kiri karışıyor göğün ellerinde de dokunaklı hayatlar saklı. Maruzatı ne ise ve tanrısal bir iç çekiş oysaki az evvel kapandı perdeler ve perdenin arkasında yaşananlar. Ya yaralı bir beyit sürünüyor yerlerde ya da yeni yürümeye başlamış bir çocuğun şen sesinde doğuyor güneş gecenin sönük ferinde duyguların parsellendiği bir köreliş belki de yitip giden. Varlığı hiç bu kadar kanamamıştı geride kalanların. Peki ya alıp da başını zamanından evvel çekip gidenler?