Alarcon bu romanında keskin bir gözlem yeteneği ile insanoğlunun değişik ruh hallerinin kimyasını çözümler.
Alçaklığın yanında yüce gönüllülüğe iyiliğin yanında kötülüğe işaret ederek bütün bu karşıt özelliklerin bir
insanda nasıl bir arada bulunabileceğini ironik bir dille anlatır. Bu nedenle Borges Pedro Antonio de Alarcon'u
insanlık hallerinin üzerine tutulmuş bir mercek olarak tanımlar.