Bozkırı severim
Kavaklarını bozkırın
Söğütlerini bir de 
Su başında bitmiş
Nazlı nazlı salınışını rüzgârda
Yalnızlığını bazen
Tek ağacını ıssızlığının ortasında
Terk edilmiş
Belki de terk etmişliğini
Cesaretini 
Kışına gecesine direnişini 
O tek ağacın
Ve ıssızlığı bölüşünü
Gecede baykuş sesi gibi
Bozkırı severim
Dağılmadan yıkılmadan 
Durmayı öğretir.