Di du sed salên dawîn de encax kesên jiyabin dizanin êşkence û zordariyên ku hişê mirovan qebûl nake hatiye serê kurdan. Bi taybetî jî kiryarên ku dagirkeran li zîndanan pêk anîne divê di seranserê dîroka mirovahiyê de neyê jibîrkirin.
Hefsa Amedê ya No-5 ji van kiryaran ya herî zehf tê zanîn belkî jî ya herî hovane ye. Piştî ku Azîz Nesîn li pêkhatinên hefsa No-5 guhdar kir hevokek wilo bi lêv kir: "Min digot qey ez xeyalên pir baş dikim. Piştî min li we guhdar kir min dît ku kurd ji min çêtir xeyalan dikin". Xeyalên ku li vê zîndanê pêk hatinedi asta ku hişê ustad nastîne de ne.
Îbrahîm Goroz di pirtûka xwe de neketiye hurgiliyên êşkenceyan tenê serpêhatiyên xwe û bûyerên ku bi çavên xwe dîtîne nivîsandiye. Helwesta xwe û hevalên xwe yên wê demê dibêje û şirove dike. Bi vêya bixwe re jî dikeve nava muhasebeyek kûr a ûjdanî.