Bendenizin peygamber kıssalarında bilgi birikimi vardı ki bu hususta kitap okur yazı yazardı. Sonunda görünce ki mesnevilerin konusu çoktur ve içlerinde mevcut Kısas-ı Enbiyâ hususu ancak manzum Kısas-ı Enbiyâ hep eksik ve eskiydi ve çoğu ağır dilliydi. Bu yüzden evveller başlamış olduğum "Yusufnâme Mesnevisi" manzumesini tekmil ettim ve mesnevime başka enbiyayı da şamil ettim.

Bu şiir eserini verirken oldum niyetinde ki kaynakların ekseriyetinde Allâme Meclisî'nin bu kıssaları ihtiva eden Hayâtû'l-Kulûb eseri esas alınsın ki mümkün mertebe muteber bilinsin ve İsrailiyât'tan uzak kalınsın. Bu sebeple görünce İsrailiyât nakli sadece dıştan sağlam delil olursa aldım ve İmamların (a.s) buyruğunu temel kıldım. Bu eseri yazarken aklıma gelmiş olan şuydu ki kitaplarda da gördüğüm buydu: Çoğunlukla Hz. Adem'den başlanır Hz. Musa'ya dek gidilirdi ve birinci cildin kıssaları orada kesilirdi. Bundan dolayı ben de Hz. Adem'den başladım ve Hz. Musa'ya dek tamamladım. Hayâtû'l-Kulûb'da birinci cildin son kısmı Hz. Harun ve Musa'nın vefatı ve Hz. Yuşa'nın kıssasıyla bitmekteydi. Bu beni de böyle yapmaya teşvik etmekteydi. Sonunda karar vermiş oldum ki bu kıssa da iki cilt olsun ve Hayâtû'l-Kulûb'un ilk iki cildini içine alsın. Gerisi ise sonradan zamana kalsın.