İnsan yaşamı ile doğrudan ilgili mesleklerde hatanın kabul edilemez olma gerçeği eğitim sürecenin her komponentinde hem öğreten hem öğrenen için büyük bir özveri ve duyarlılığı gerektirmektedir. Bu özveri ve duyarlılığa hekimlikten daha çok ihtiyaç gösteren bir meslek alanı olmadığından tıp eğitimcilerinin ve öğrencilerinin yüklendikleri büyük sorumluluğun bilincinde olmalarının daha sağlıklı bir toplum adına getirileri yadsınamaz.
Tıp eğitimin en önemli bölümlerinden olan mesleksel beceriler eğitimi yüzyıllardır bir usta-çırak eğitimi şeklinde süregelmekteyken gerek eğitimciler arasındaki ve gerekse öğrenciler arasındaki farklılıklar becerinin öğrenilmesinde dolayısıyla başarıyla uygulanmasında büyük değişkenliklerin ortaya çıktığı belirlenmiştir. Bu durum konunun ciddiyetle ele alınması gerekliliğini göstermiş öğrenme sürecinin tesadüflerden arındırılmasına standart ve tutarlı biçimde verilmesine yönelik çalışmalara önemli bir değişim sürecinin yaşanmasına neden olmuştur.