"Söz sizin!" dendi ve çocuklar seslerini duyurmaya çalıştı:

Lütfen her şeyin biraz parasını azaltır mısınız. Çünkü harçlığım yetmiyor. Ben doktor olmak istiyorum. Sizce güzel bir meslek mi? Pokemon'u kaldırdınız ama Digimon'u lütfen kaldırmayın. Ülkemiz güzel bir ülke ülkeden bir şey istemiyorum. Çocukların sevdiği şeyleri hep kaldırıyorsunuz. Çocukların hiç canı yok mu? Hep büyük şeyleri koyuyorsunuz? Siz soruları hep cevaplarsınız. Bunları ve daha sorularımı cevaplar mısınız? Çocukları da biraz düşünün. Bir gün uzay arabası çıkarsa alır mısınız? En önemlisi de lütfen Cumhurbaşkanıyla bir daha kavga etmeyin.
(Kadıköy/İstanbul)

Sayın başbakanım...mahallesi öyle bir kirli ki kimse o kokuya dayanamıyor. Komşularımızın çocukları daha küçükler o pis suların içine giriyorlar. Biz başbakan olsaydık her mahallenin kanalizasyonlarını yapardım. Ama biz olmadık siz oldunuz. Yani biz olsaydık böyle şeyleri yapardık sokakları temiz tutardık. Yani mesela ben Başbakan olsaydım devleti insanları yönetirdim. Sokakları pırıl pırıl yapardım. Ama ne yazıkki ben başbakan olamadım. Sayın başbakan siz bu sokakları yönetmeseniz hiç kimse yönetmez. Her yerin temiz olmasını istiyorum. Sayın başbakan saygılarımla sevgilerimle sizin mutlu olmanızı istiyorum. Sayın başbakan sizi çok seviyorum. Size çok rica ederim bütün bunları yapabilirseniz yapmanızı rica ederim.
(Tarsus/İçel)

Bizim durumumuz çok düşük eğer bize yardım edersen seninle gurur duyarız. Okulumuzda yardım gerekir. Öğretmenlerimiz bize güzelce hiç ders vermiyor bizi dövüyor. Müdür yardımcısı bizden her gün para istiyor. Hiç paramız yok ki biz müdüre verelim. Vermesek bizi okuldan atıyor. Bizim okula yardım edilmesi gerekir. Bizim durumumuz ve halimiz çok kötü. Yardım ederseniz sizinle gurur duyuyoruz.
(Diyarbakır)